czuje się teraz jakbym spadała

lecz nie na tyle szybko by umrzeć

trzask ostatniej granicy tak uległej

rozczarowuje koniec czerwonej wstążki

mgła wśród oczu to tylko teraźniejszość

potrafi mnie uleczyć z trzeźwości duszy

smak słodkiego powietrza traci moc

staje się jedynie znajomy i nieobecny