Kiedy przyjdzie następne lato,

Już nie będzie cię tutaj - Tato!

Nie zobaczę twej twarzy blisko,

Tylko we mgle, odległą jak wszystko.

Muszę oddać cię, powierzyć Bogu,

A wciąż trzymam na domu progu.

Gdy ktoś mówi, że ciebie nie ma,

Gromię wzrokiem i zmieniam temat.

Kiedyś wreszcie mój żal się przetoczy.

Spojrzę w głębię, zobaczę twe oczy.

Popatrzymy na siebie sto razy,

Zanim lato następne się zdarzy.

Zanim wspomnę cię tysiąckrotnie,

Znowu ciepłą ręką mnie dotkniesz.