Gdybym ja mógł posiąść

moc Wszechmogącego,

przegnałbym tę jesień

z dnia późnorocznego.

Przegnałbym tę jesień,

z melancholią w parze,

a dekretowałbym

wiosny czar w nadmiarze.

Chcę też letnią porą

życiem się radować,

zaś prozę jesienną

za horyzont schować.

Przyjdzie taka chwila,

że mnie jesień schwyta.

Byle jak najpóźniej...

Życie mi nie zgrzyta.