mówisz nie można  wciskać się ciągle

w wolne szczeliny pomiędzy nimi a nami

to budzenie ze snu nie sprawi że wrócą

wiem to niemożliwe

mijamy się w czasoprzestrzeni

idąc tymi samymi alejkami

czas między datą narodzin a tą bardziej smutną

przeznaczony dla nich przesunął się dla mnie

na odległość każdorazowego zatrzymania

przy kamieniu wcale `nicniemówiącym`

i światła które trzymam w dłoniach

złożone kwiaty nie potrafią przykuć na tyle mojej uwagi

bym mogła przegapić zaduszkowe pobyć razem