Kiedy mój gniew skamienieje w słowach każcie mi odejść

Niech pozostanie lepszych pajęczyna wspomnień

Kwiaty się kruszą w dłoniach  i ból się zaczyna

chociaż w jaskini w głębi dla was palę ogień

Kiedy poranię ranek  będę już daleko

Nie zniósłbym siebie w lustrach za waszymi łzami

w pęknięciach uczuć jeszcze zasadzę tęsknoty

ale nie wolno mi niszczyć ogrodów klątwami

jeszcze bez strachu dłonie w moich znajdę dłoniach

ale czas mi odbierze łagodnośc dotyku

dni mnie obudzą nowe  z hamowaną złością

wyrwę ostatnie strony w moim przewodniku