Nieożywione (jeszcze)

Nie potrafię tańczyć jak zagrają

Jeszcze przed świtem zaczynam modlitwę

o udany piruet długopisu -

jego taniec to zbyt wielki kawał nieba

Nie potrafię pozszywać

dalece nierzeczywistych strzępków -

impulsy nie należą do nikogo

mnie niepokoi męcząca lekkość

Otacza doznawanie

Trudno o uczciwszą relację

gdy trwa błogostan bezruchu

Od dwudziestu lat porządkuję pomysły do wierszy

i wyrzucam

co udało się przetańczyć w parach

Zbyt łatwo przyzwyczajam się

do martwych przedmiotów