Kropla rosy

Rosa o poranku rozlana na trawie

Fascynuje oko - tęczę chwytamy

Do tej krainy zapraszają posłowie

Wyrywając  duszę z sennego mroku

Po globie już słońce barwną tęczę toczy

A człowiecza dusza jak w arce płynie

Do tej krainy – co z łez ociera oczy

I  wędrowiec uzyskuje schronienie

Niektórzy mówią, że nie było powodzi

Ani arka nie płynęła z darami

Przecież bywa i tak -  że duch ludzki brodzi

Dotknięty łaską zachłystnie się dniami