„wiersz biegł, biegł i wpadł twarzą w krowi placek” Florian Konrad

dzień w którym mój wiersz wpadł 

w krowi placek stał się sacrum,  

nie powiem, że doznałam  

wniebowstąpienia.  

obtarłam mu twarz białą  

chustą i schowałam  

głęboko w wersy,  

stworzyłam z dziwnych metafor,  

klaskałam w dłonie  

i słuchałam czarowania Anny Szałapak  

a Flo śmiał się  

i pisał te swoje dziwaczne teksty 

w których sprawiał, że stawałam się  

życiodajnym deszczem lub  

zastygłą lawą 

z której powstała złota rzeźba, 

lśni niczym  

niezebrane stogi siania.  

gdy Flo tworzy - płonę, to znów gasnę  

i boję się poranka 

- banał powiesz: a jednak,  

gdyby nie ten placek i krowa w tle 

- „Świat się śmieje„  

Myślałam, że tego dnia uduszę Ciebie swoim wierszem,

teraz Ci dziękuję Florku