Jak w ocenach...

dziękuję :)

"żyć jest jakże tępym przerażeniem"- przekład E.Stachury Tomasa Segovii - ( poruszyła się na posłaniu)

U Ciebie tylko chwalic. Piekna poezja.

W tym nurcie stopniowo (vide tytuły) każde następne za wirażem przegięcie - to ugięcie i zmiana kursu coraz bardziej na ten ostateczny: tylko z wiatrem i z dryfem, więc nie mamy jakby żadnego wyboru, i pozostaje jedynie na zgiętych kolanach postawa pokory i finalne czołganie.

Jest jednak również inna całkiem strategia w tym samym nurcie: strategia tylko w postawie wyprostnej. Moja święta Mama przeżyła wszystkie możliwe koszmary wojny a po niej wieloletni eksperyment głodnego siermiężnego socjalizmu... i nadal kochała życie i ludzi, nigdy na nic i na nikogo się nie skarżąc, nie pomstując, nie jojcząc i nie złorzecząc, pełna miłości i zrozumienia dla świata takiego, jakim dla Niej był.

Identyczną, wyprostną tylko postawę wobec twardego realu miał mój święty Ojciec. Kto nie wierzy, polecam Jego "Wspomnienia wojenne" na www.latarnia-morska.eu

Przepraszam za tę prywatę, ale Tato zmarł w 1994 r., więc nie do Jego bramki tutaj gramy, a do mojej tym bardziej. Chodzi o fenomen postawy tylko wyprostnej, bo czołgać się każdy może.