Maską obdartą

z uczuć niepotrzebnych.

Morską bryzą

zatopiona jak Afrodyta.

Odlatuję w nieznane kraje

Myślą, kochaniem.

Bezbrzeżny łuk szczęścia

dotyka mnie jak amor.

Latarnia prowadzi

moją łódź.

Przypływam jak rybak

z siecią pustą.

I tylko perła

zatopiona

w małży lśni

mleczną bielą.

Otwieram serce

Zamykam usta.

Na wieki

to ona

będzie moja.