po niezliczonych pniach wiją się nasze dusze

bezsilne

a psy od czasu do czasu wygrzebują z ziemi kości

przez kilka godzin udawali że jestem przezroczysty

co pozwoliło mi w najdrobniejszych szczegółach

ten swoisty konfesjonał przenieść bezpośrednio do głowy

( bywałem w kościele ale bez wiary że jakikolwiek klecha

może cokolwiek odpuścić a tym bardziej komuch)

żarówkę włożyli mi prosto w źrenice

aż z nozdrzy i z uszu wystrzeliły snopy światła

jak promienie słońca w drewnianą stodołę

gdzie chowałem strach przed lasem

a kiedy pogrzebacz zagrał na mojej głowie

pochwałę dla demokracji ludowej

chrząknąłem z pogardą

wtedy zrozumieli że prędzej tu zdechnę

niż usta do nich otworzę

zakończyli klasycznie

gradem pięści i pieczątką na czole

przybitą radzieckim butem

( nie wiedziałem że ludzkie ciało może tak spuchnąć )

teraz leżę na łączce i przeglądam negatywy

tracąc nadzieję że moja ojczyzna

kiedykolwiek się o mnie upomni