Cmentarz na Rossie

Na pielgrzymce spotkaliśmy się z potrzebą ciszy   

A rozhukane głosy w nas wirowały jak bączek

Który tracił coraz bardziej pęd zabawy w niszy 

Zakładały się pasy bezpieczeństwa wśród bolączek

Następował bieg w wymiar innej rzeczywistości

Wyłaniała się droga miłości czynów i uroków

W niej: dom rodzinny pokój ciepły radość ufności

A bywało także tak że kręciła się łza w oku

Z biegu zatrzymując się przy cmentarzu na Rossie

Jesteśmy przy żołnierzach, przy sercu Syna i Matki 

Z gruntu modlimy się i tkwimy w wiary etosie 

A cisza tego przyczółku przynosi głośnie datki

Nie zdoła zniszczyć toczący się walec ulicy

Ni wrzawa całego świata, gdyż mówią o miłości

Poświęcającej własne życie w dobro orlicy

I trwać w kształtowaniu nowego świata dla przyszłości  

Jeśli uchwycimy dobro ciszy w chwilach bratnich

Zanika wojna nie chcemy górować nad innymi 

Pragniemy  posadzić dobro na polach armatnich

Stąd też w królestwie ciszy olśnienie słońca z żywymi