II

Lecz nuda! nuda, Boże słodki!

Tak jak nad Newą tu też gości,

Poi was jadem kwaśno-gorzkim,

Dopieszcza kuksem szorstkim.

Tu również ton zadają franty,

Niedoścignione eleganty.

I tu nieznane leki

Na osła z durniem skrzeki.

Nie znajdziesz też ratunku

Od tych `wieczorów` obstalunku.

Tu także dam madamy - istny cud! -

Surowe w czepcach Diany,

Z obmową słodką jak ten miód;

One twych myśli z brudów plamy

O czymś zbyt brzydkim i faux pas

Po oczach wyczytają, dojrzą w kątach ust,

I was osądzą - wyrok zaś jeden: ciach!