V

Słysząc tak wielu rżenie koni

W zieleni pól i świeżych błoni,

Czyjeż serce - tak pełne drżeń -

Będzie tu spało jak ten pień?

Już odrzucona w mig pierzyna...

*Melania! Katarzyna!

Pantofle! biegiem! i mój szal!

I gdzież ten Wania?! Co za leń!

Otwiera stawnie cały dzień!*

Nareszcie okna już na oścież,

I cały dom trze szyby łokciem.

Ciekawie oczkiem zerka tłum dziewic

Spod sennych spuchłych powiek,

Witając szóstki zakurzonych lic.