IX

Trybun tambowskich zuchów,

Był wrogiem prac potrzebnych,

Nieszczęściem babć swych wnuków,

Mentorem synków miernych.

Znaczone przezeń talie trzy

Jak często niewinny czysty zysk

Z indycząt, masła, słodu

W mig pożerały - i do spodu.

Sędzia, zuch doktor, prokurator -

Ot, jaki był ten jego zwykły krąg

Przyjaciół wiernych tylko stąd.

Ostatni - birbant i orator -

Za blatem stołu rżał jak koń

I cnej Junonie różem barwił skroń.