XLVIII

Przed nimi pada na goleniach

I żebrze łaski pozwolenia

Jeszcze tę jedną partię zagrać

Z tym, by odzyskać wszystko

Lub *przegrać też i żonę*.

Wstyd! hańba! co za zgroza!

Tłumu istne zbiegowisko!

Skrywane starca matactw ciało

Nareszcie jak oliwa ta wypływa -

Dziewiczo czyste, nieskażone!

Jakby warem bal oblało!

Jeden Garin chłodnym gestem

Ciszę mąci. *Oto jestem, -

Mówi basem. -  Niech lud wrzeszcze;

Skończmy cyrk po dżentelmeńsku!*