A KIEDY MI ŻYCIE DOPIECZE NR 1

A kiedy mi życie dopiecze

Zwyczajnie tak, bez dania racji

Wypnę się i powiem dobranoc

Bezdusznej cywilizacji

Spakuję troski w tobołek

Wolności, prowadź ! – zakrzyknę

Żegnajcie, drobni ciułacze

Zmówię pacierz i zniknę

W objęciach ciepłej pościeli

Czekając snu pokrzepienia

Igraszek podświadomości

Słodkiego zapomnienia