Żem jest omylny człowiek, zatem niewykluczone, 

że Adam miał był męża, a Ewa, Ewę, żonę. 

No i niewykluczone, że ja, za mąż wychodząc 

naturze urągałam, w natury mądrość godząc. 

A że wszystko jest względne, bo myśl ewoluuje, 

więc Adam może z jabłkiem... (ot tak, konfabulując). 

A Ewa może z wężem? Lecz nieco mi to zgrzyta, 

by z gadem wydzierżyła ta rajska prakobieta. 

Lecz skoro żem omylna, tu także mogę zbłądzić - 

natura mnie zlustruje, jest sąd, niech mnie osądzi. 

A że omylny bywa ten, który niezawisły, 

to jabłko się urwało, zrodziły zeń domysły, 

że przecież co ma wisieć, to spadać nie powinno 

i lepiej nie zaglądać w naturę i w intymność. 

Do raju nam by wrócić, u źródeł się przekonać, 

jak ma się (z tegoż tekstu) gdybanie - mąż, czy żona. 

Bo czasy takie przyszły, że wciąż dowodów trzeba, 

że Adam jest Adamem, a Ewą, nasza Ewa. 

*** 

Uwaga! Gdyby ktoś, 

chcąc zrobić mi na złość, 

dowodził, że w to graj, 

że jest dowolny raj, 

to ja mu prosto w gębę, 

że może też tkwi w błędzie 

wpisanym w DNA? 

A w Raju wszystko gra!