czemu nie mogę pozbierać myśli

choć się potykam o własne słowa

nagle emocje dziwnie przycichły

ledwie iskierki a kiedyś pożar

ostrożnie stąpam aby nie spłoszyć

lekko zdziczałe stronią od dłoni

może gdy dotknę ich piórem złotym

jak dawniej zechcą w strofy się złożyć

zgubiona wena nie mnie kołysze

znalazła miejsce ciepłe bezpieczne

pełna obawy podchodzę bliżej

przepraszam miła nie odchodź jeszcze

może odnajdę w sobie poezję

co nieprzerwanie karmiła duszę

będzie muzyką to wzejdzie wierszem

uczuciem wielkim i chwilą wzruszeń