Ten krzyż w mych plecach

I w mojej duszy

Oba skrzywione

I bolą wieczorem

Bo  moje tchnienie wrażliwe

Życia raportem  jest

Istnienia ludzkiego przedmiotem

Idziemy razem  do póty

Pod jego cieniem skrzywieni

Pokorni i silni

Za jednym zamachem

Idziemy choć

Tysiącami giniemy

Chrześcijanie co mają nadzieję

W tą lepszą  stronę człowieka

W deszczu  klęczymy

Wzywając Boga

By ratował duszę człowieka