Naprawdę kawał porządnej poezji. Czuć emocje, chłostę zimnych fal podczas sztormu, przerażenie. Naprawdę mi się podoba ;)

Naprawdę dziękuję :)

Kilka mil morskiej filozofii (patrz tytuł) - to autoprezentacja tego samego wciąż ponurego światopoglądu, w którym morze jest metaforą niezgłębionego życia, pełnego przerażających, siejących śmierć i zniszczenie fajerwerków (vide kolejne wersy).

To, że jako liryczny "ja" przeżyłeś - to jedynie twój 5-minutowy bonus i chwilowy tylko ratunek.

na ciemnym tle
dębowego /okrągłego?/ stołu
negocjuję
swoje czasowe odroczenie

(cytat z pamięci - patrz przedostatnia strofa)

brzeg
jak sen na łagodnej fali
oddala się

(cytuję ostatnie wersy)

D R Y F U J E M Y

Istnieje jedno globalne źródło, z którego wszyscy czerpiemy wodę.
Emilia, dziękuję za komentarz.