za sobą wlokę 

stary pomięty prochowiec 

nada się psu do budy 

po co mi wytarty z dziurami

szkoda że nie wróci paru chwil 

przenoszonych na plecach 

tych spotkań  wkładania

ostatni kadr jak z kina film 

prochowiec w szatni wisiał 

pomiędzy paltami czapkami

teraz targa nim wiatr 

pies ma ciepło ogrzeje kości 

nie zmarznie przecież wiesz 

siedlisko pcheł

szkoda mi go