Kotwiczny dzwon, dźwięczne liny i wszystkie pozostałe ładne kwiatki w tekstach Autora - to zasłona dymna, za którą stoi

P U S T K A

Kompulsywne czepianie się wyświechtanych "poetyckich" religijnych gadżetów:

gwiazd przewodniczek
mostów zwodzonych
nurtów złowrogiej fali
kwietnych ołtarzy
łopotu chorągwi
promieni jutra
pielgrzymek w barwach zielonych, złotych, czerwonych, niebieskich etc., etc.
angielskich chórów
i dalej cała ta litania

jest katastrofalnym pustosłowiem, I jest ono /pustosłowie/ nie wyrazem miłości do Boga /i ludzi, których sobą On utożsamia/, a przejawem trwania w prostracji stałego dojmującego lęku.

Otoczony Bogiem /i ludźmi/ liryczny "ja" nikogo i niczego oprócz rupieci /tych dzwonów kotwicznych/ nie widzi

rejestrator rejsu, łódź ratownicza, włącznik interfejsu bla-bla-bla-bla-bla