Wyjaśnijmy już na starcie, że rzeczownik *sierociniec* w tamtych czasach był nazwą, określającą dom dziecka, w którym do 18. r. ż. /lub do czasu ukończenia nauki/ żyły sieroty s p o ł e cz n e. Grupa podlegająca jednemu wychowawcy /zastępczemu ojcu lub matce/ liczyła maksymalnie 15 sierot, lecz wszystkie one miały swoją własną rodzinę biologiczną.

Jak więc tutaj trafiały?? Prosto: kierowane przez tzw. czynnik społeczny, czyli najczęściej przez zaalarmowaną służbę zdrowia, sąsiadów, milicję, prokuraturę i sąd albo przez szkołę, która już na etapie przedszkolnym w miarę dokładnie badała środowisko wychowawcze swoich przyszłych uczniów. Rejonizacja naboru w tamtych czasach sprzyjała gruntownemu rozpoznaniu, skąd się biorą późniejsze dziecka problemy szkolne z nauką lub/i z zachowaniem.

Rodzice naszych podopiecznych żyli, pili, się bawili, dzieci mnożyli, wszelkie możliwe społeczne czy inne płatne służby sobą nieustannie absorbując i zajmując.

.........................................................................................................................................................................

Nie inaczej mamy teraz.