w ogrodzie dzikie wino

poplątało ścieżki i myśli

za daleko nam do nieba

i z powrotem

zniszczyliśmy co mieliśmy ocalić

w kącikach ust smutek

zadumany jak świece

na zapomnianym grobie

nie pamiętasz już mojego

istnienia

tęsknota wsiąkła w ziemię

wiatr kołysze samotny fotel