strzepuję liście  z rzęs 

zawieszam ponownie na drzewie 

zamglonym spojrzeniem 

łagodzę przemijanie 

krwawię jak buki 

w Bieszczadach 

tęsknotą i zamyśleniem 

gromadzę zapasy  

na długie jesienne wieczory 

otulę się nimi szczelnie 

gdy nie ogrzejesz