Dość trudno mi się odnieść. Z jednej strony dramaturgia, powroty koszmarów okresu Zagłady (?). Nadal ważna i poruszająca treść.
Z drugiej strony - utrzymane są rymy wersów 2-4, ale wersy nie trzymają rytmu, mają różną liczbę głosek. Osobiście popracowałbym jeszcze nad formą tekstu.
Co do poprawności językowej - w pierwszej strofie po trzecim wersie chyba niepotrzebny przecinek. W czwartej strofie w trzecim wersie - zamiast kropki postawiłbym przecinek (jak w poprzednich strofach - po dwa zdania).

Ja programowo jestem przeciwnikiem pisania poezji o tym, czego się nie przeżyło, nie doznało. Obejrzenie filmów lub przeczytanie książek to za mało, by pisać prawdziwie o zdarzeniach okrutnych. Będzie to zawsze przekaz fałszywy, podobnie jak fałszywy będzie wiersz o miłości napisany przez kogoś, kto nigdy nie kochał. Rymowanie trochę trąci częstochowszczyzną, natomiast do złudzenia przypomina sposób pisania przez kogoś, kto o poezji ma nikłe pojęcie, a szczególnie osób w zaangażowanym wieku. Potwierdza to również zakłócony rytm. Jeśli taki był zamysł autora, to udało mu się to doskonale.
Co zaś tyczy interpunkcji, to czwartą zwrotkę bym odpuścił. Podobnie zostawiłbym wszystkie trzy przecinki w strofie pierwszej, które formalnie są zbędne, ale swoiście ułatwiają interpretację tego wiersza. Przykro mi, ale zgadzam się z oceną poziomu literackiego wystawioną przez Hardego.

"Ja programowo jestem przeciwnikiem pisania poezji o tym, czego się nie przeżyło, nie doznało."

Ale ja właśnie piszę o swoich przeżyciach. Oczywiście nie dosłownie.

Głębia - także intuicyjnego - poznania dana jest nielicznym.