Piszę wiersz

Krople atramentu moczą słowa

Linie na papierze kierunkowskazem

litery wysychają raz za razem

jesienią liście w parku są fioletowe

Nie przeszkadzaj im bawią kolorem

Brakuje słów pustka w głowie

By wyrazić ból w kilku zdaniach

Napiszę refren by zaśpiewać tobie

Masz ładny głos barwą onieśmielony

po strunach płynę głębiej wyzwolony

Zanurzam się w przedziale ciszy

Cicho ciszej usłysz śpiew duszy

Zapisuję na pięciolinii nutę za nutą

Kałamarz niebieski obok z dziewczyną

Którą kocham na zawsze

wiolinowy klucz zakręcony

na ustach smak szminki podniecony

Wkradł się otwartym oknem

Przyjaciel wiatr z powiewem

Wiersz i nuty skradł

Zapamiętałem tyle że wystarczy

Improwizacja i ogniska blask