„ Płacz”

Bodziec ludzkości mnie tknął

Przeszedł me ciało jak impuls mały

Rozlał złe emocje, po ciele mknął

Cierpienie poczułem, w łzach cały

Oczy me wilgotne głęboko jak gąbka

Uroniły krople jak świat roni rosę

Upadła niewinna z oczu kropla

Z deszczem emocjami się zaniosę

Stanę w deszczu przemoknięty

Rękoma obmyję swoje oczy

W kałużę spojrzę w męce tchnięty

Patrząć jak smutek w deszczu kroczy