Może to i dobra zabawa w ramach zajęć warsztatowych dla początkujących adeptów poezji. Ale mnie się wydaje, że autor nie jest początkującym twórcą. W okresie średniowiecza, renesansu oraz baroku akrostych traktowany był jako żart, zabawa oraz służył do przekazywania poufnych wiadomości i popisywania się literackim kunsztem. Ale czy dzisiaj jest taka potrzeba? Czy taki zapis myśli świadczy o kunszcie literackim autora? Mam co do tego wątpliwości. Nie rozumiem dlaczego "ę" z tytułu przybrało w ostatnim wersie postać "e"? Nad tym trzeba było popracować. Szukałem anagramu i udało mi się znaleźć tylko jeden: Chwilom - lichwom.

Anagram ukryty jest w pierwszych literach każdego wersu (westchnięcie i imię), stąd "ę" zmienia się na "e". Po przestawieniu wersów zgodnie z anagramem otrzymujemy erotyk.
Pozdrawiam :)

Podoba mi się i wcale nietrudne do odgadnięcia - chyba, że adresat wiersza skupi się na historii literatury a nie na intencji Autorki - co uczynił pierwszy Komentujący.

O ile akrostych widać jak na dłoni, o tyle z anagramem jest już nieco trudniej.

Mała podpowiedź: w anagramie wraz z wykrzyknikiem och! ukryty jest

jak filip /zając/ w konopiach

mały Maciej