Trochę ironii i może nawet można by się pośmiać, a tak dotykamy pesymizmu poety... Może czasem być samokrytyczny.

"W łazien­ce kremowe płyt­ki
Jed­nostaj­ne i zim­ne
W lus­trze na ich tle
Widzę moje ciało
Położone jak w kos­tni­cy
Po­wiało lo­dowa­tym chłodem
Od­wra­cam głowę"

To moja wersja, gdzie w pierwotnym zapisie - według mnie - te przestawienia trącą sztucznością, przez straciła i "językowa poprawność".

:)

Zależy od czytania i interpretacji.
Choć słuszne uwagi -
Jest takie zdumiewające zjawisko- ja czytam eee takie sobie - a w radio gdy lektor czyta -,,boskie"

Lub inaczej piosenka - zapis -kiepski wyśpiewana - cudo.
Kosmiczna różnica .

Pozdrawiam szanowne Panie .

To mi przypomina prosektorium,gdzie leży w wannie zimny człowiek,a jego nagie ciało odwraca głowy wszystkich,którzy się brzydzą trupa.Nie powala,nie poetyczne,nie liryczne i w ogóle,jak pisałam nie w moim tonie.Generalnie uznaję wiersz,ale zazwyczaj takowych nie czytam.

Aha, i pytam czy Momento wynika z przejęzyczenia,z literówki czy z zamysłu autora.

Autor z racji na wrodzoną niechęć do wszelakiej poprawności nie zadał sobie trudu nad poprawnością zapisu tego wyrazu.
Wierszyk jest obrazem który czasami nawiedza autora.

No to git.

No to w sumie dobrze,ze Cię nawiedza swój własny duch.Tak to wyglądałbyś jak trup.

Powiało chłodem...
Ciało me młode,
A już się sypie!
W kręgosłupie
Me tęgo łupie.
Myślę o stypie ;(

Takie momento

(patrz tekst i tytuł)

to memento jak Boni dyni w dynii w pysk strzelił

Jak dobrze, że Poeta umieścił To swoje "Momento..." w zbiorze "Nieco z uśmiechem", bo byśmy się zapałkami,

a tak to chociaż se człowiek pochichra

Kurczę pieczone! Napisałam

BO BYŚMY SIĘ ZAPŁAKALI /na śmierć/