Nie lubię poniedziałków, zwłaszcza dzisiejszego. 

Do północy zostało piętnaście kwadransów. 

Na liryzm się nie zbiera, gdy przecieram oczy, 

porażona odłamkiem seryjnych niuansów. 

W obronie wzrok wyostrzam, 

sama znowu ostra. 

I oschła, i jak struna, i jak nie kobieta, 

bo kobieta jest wiotka, a ja taka - nie tak. 

Do jutra może zmięknę, ocieplę się, zgłaszczę... 

Kwadranse do północy. Ogrzeję się. Płaszczem.