Zajączki myśliciele

Na łące soczyście zielonej,

Kwieciem pięknym ozdobionej,

Dwa zajączki sobie siedzą —

Chcą się bawić — w co? — nie wiedzą.

Może by tak… w chowanego?

Lepiej chyba… w ganianego?

Myślą, myślą, nie przestają,

Ze znużenia już ziewają.

A czas płynie… i płynie,

Słońce już za wzgórzem ginie,

W ciemnościach łąka się topi…

A zajączki? — ta sama myśl je trapi.

Aż tu nagle!!! — Co się dzieje?!

Rety! To wilk wyje… czy się śmieje?

Zajączki myślenie swoje przerwały

I jak szalone przez łąkę pognały.