(…)stare zbrodnie świata, ubrane w szaty świeże, nowym kołujące tańcem..." Poruszający i bardzo aktualny tekst.

Świetny, mocny, bardzo mocny wiersz. Anihilacja.

W latach 90.tych - a wierszyk został napisany w tej dekadzie - pracowałam w szkole na podszczecińskiej wsi, o której moja koleżanka z Gryfina (zresztą były dyrektor tej szkoły) na samą wieść, że tam się właśnie zatrudniłam, zakrzyczała:

- Emilka! Bój się Boga! Czy ty wiesz, że tam piją dyktę?!

Oczywiście, o niczym podobnym nie miałam wtedy żadnego pojęcia. Koleżanka zresztą też, bo ludzie na tej wsi pili nie tylko tę zdumiewającą "dyktę" (denaturat) - oni tam pili "borygo"!

Któregoś dnia ojciec mojego bardzo zdolnego ucznia-7-klasisty w ten właśnie sposób - pijąc tak na umór - "spłonął" na jezdni w Cz.

Tak mi to przynajmniej zrelacjonowały moje szkolne przerażone dzieciaki

Niepytane, same przybiegły - a były wakacje - i jedno przez drugie zaczęły opowiadać, czego były świadkiem!

Może zastanówmy się, jaki świat fundujemy naszym własnym dzieciom