Rzecz o Janusowych twarzach (patrz nagłówek wiersza) naszych pościelowych (rano wstaję z przegrzanego łóżka) partnerek/partnerów. W zbiorze "z ukosa" inna - nie twarzą w twarz - optyka widzenia siebie samej/samego na tle "jej/jego"... i tych innych (w nocy czasoprzestrzeń się zakrzywia z duo tworzy trio).

Mądra, precyzyjnie geometrycznie co do milimikrona w punkt trafiona, głęboka liryka miłosna.

Na pytanie zamykające rozważania lirycznej/go "ja" odpowiedź brzmi: owszem.