Trochę patetyczne jak na moje oko, trzeba nieco zejść z tonu. No i trochę nie zrozumiałe gramatycznie, zwłaszcza ostatnie zwrotka...

Dla mnie ten wiersz nie jest ani zbyt patetyczny, ani też niezrozumiały, natomiast mało poetycki.

Wiersz głęboko filozoficzny, wiersz = metafora. Spróbujmy kolejne jego strofy rozłożyć na części pierwsze.

Primo: kim są żołnierze Miłości, którzy szturmują nasze serca? Czy chodzi im o nasze NASZE dobro, kiedy tak nas szturmują wbrew naszemu oporowi??

Secundo: kim są żołnierze Niebieskiej Gwardii, która czeka /u nieba bram/ na przybycie Wodza, który JEST? Może to wszyscy ci, co w tym oblężeniu trupem padli??

Tertio: co mówi do nas/do nich ten, który JEST?! (patrz finalna kwestia)

Quattro: czym jest Miłość /w tym świetle/? Agresją? Wojną? Ekspansją?

Ty też jesteś moim żołnierzem,
walczysz dla mnie,
chcę podbić świat!

Liryka, która góry przenosi