Myślę, że dwa pierwsze wersy nie są tak bardzo potrzebne. Ciekawa wypowiedź.

Droga nasza z punktu A do punktu Zet jest zawsze wyboista, kręta i daleka. Można se na niej nieźle boki naobijać - w przejazdach nocą (patrz nagłówek wiersza) zwłaszcza

mam duszę oblepioną jak podróżna walizka
gnaty posiniaczone w regionalne wzorki

i nie dziwota, że z tej swojej życiowej podróży (patrz tytuł cyklu lirycznego) z ulgą wracamy nie do każdego z tych po drodze zaliczanych miast (vide 1. wers), a zawsze i wyłącznie tylko do Domu Ojca.

O życiu nostalgicznie, mądrze - i pięknie