Zatańcz ze mną bajką tak jak potrafisz, 

niech muzyka popłynie w ciałach naszych; 

zatańczmy  cicho – niech nas  ogień trawi, 

płomienie zagrają szelestem Agawy. 

Niczym mgłę spowitą porwij do tańca, 

chwyć, nim umrze tak radosne przedwiośnie; 

oparami magii pozwól się skroplić, 

by nic poza tańcem nie było istotne. 

Przestań śnić, kiedy muzyka ucichnie, 

cichutko odfrunie niewidzialny ptak; 

wzrokowo biegniesz czule w moje oczy, 

nie, nie tak się umawialiśmy, nie tak. 

Nim spojrzę w górę, w nieba nieboskłon, 

nim uwierzę, że chmury płyną walcem; 

pokaż raj, że cudownie będziesz umiał, 

być przy mnie tylko tańcem, tańcem, tańcem…