C Z Ę Ś Ć   D R U G A:

D W A J   K O M B I N A T O R Z Y

Rozdział 10. Telegram od braci Karamazow

Od pewnego czasu nasz podziemny milioner zaczął odczuwać na sobie czyjeś nieustanne baczne spojrzenie. Na początku nie było to nic określonego, zniknęło jedynie zwykłe i spokojne uczucie osamotnienia. Później ujawniły się oznaki bardziej trwożne.

Pewnego razu, kiedy Koriejko swoim zwykłym równym krokiem zmierzał do pracy, tuż obok samego *HERKULESA* raptem zatrzymał go jakiś nachalny dziad ze złotym zębem. Następując sobie na wlokące się za butami tasiemki od kalesonów, żebrak ten schwycił go za rękę i prędko wymamrotał:

- Daj milion, daj milion, daj milion!

Po czym wysunął gruby nieczysty język i coś niezrozumiale wybełkotał. Był to normalny zwykły bezdomny półidiota, jakich często spotykasz w miastach na południu Europy, tym niemniej Koriejko wszedł do swojej sali na oddziale finansów całkiem wytrącony z równowagi.

To od tego spotkania zaczęło się całe to późniejsze piekielne wariactwo.

O 3:00 nad ranem rozbudzono Alieksandra Iwanowicza z powodu telegramu. Dzwoniąc zębami od porannego chłodu, milioner rozerwał banderolę i przeczytał:

*HRABINA. ZMIENIONYM. LICEM. BIEGNIE. STAW*

- Jaka hrabina?! - nic nie zrozumiawszy, wyszeptał półprzytomny Koriejko, stojąc na bosaka w korytarzu.

Niestety, nikt mu nie odpowiedział, gdyż doręczyciel już sobie poszedł. W podwórzu w małym sadku namiętnie gruchały gołębie. Mieszkańcy wszyscy spali. Alieksandr Iwanowicz obrócił w dłoni szary blankiet; adres się zgadzał, jego nazwisko także. *Ulica Mała Styczna 16 Alieksandr Koriejko Hrabina zmienionym licem biegnie staw*

Nasz milioner kompletnie nic z tego nie zrozumiał, lecz tak się zdenerwował, że telegram spalił nad płomieniem świeczki.

O 17:35 tego samego dnia przyszła druga depesza:

*POSIEDZENIE TRWA. MILION POCAŁUNKÓW*

Alieksandr Iwanowicz zbladł z wściekłości i porwał telegram na strzępy. Jeszcze tej nocy przyszły dwie depesze błyskawiczne. Pierwsza o treści:

*ŁADUJCIE POMARAŃCZE. BECZKACH. BRACIA KARAMAZOW*

I ta druga:

*LODY RUSZYŁY. PARADĄ BĘDĘ KIEROWAŁ JA*

Następnego dnia w pracy przydarzył się Alieksandrowi Koriejko bardzo przykry wypadek. Na prośbę Cieważewskiej, mnożąc w pamięci 985 x 13, popełnił błąd i podał zły wynik, co nigdy wcześniej przez całe życie się nie zdarzało. Teraz jednak nie miał wcale głowy do tych arytmetycznych ćwiczeń. Idiotyczne telegramy wciąż stały przed jego oczami.

- Beczkach. - szeptał, wpatrując się pustym wzrokiem w Kukuszkinda. - Bracia Karamazow. Toż to po prostu jakieś świństwo...

1931