W skrzydłach motyli

zastygła

wilgotnej ciszy pomiędzy

bezszum drzew

w bladym świetle latarni,

widoku za oknem.

Kroplach nocy z zapachem

poduszki ogrzanej

ciągłym drżeniem serca

i ty wokół niego,

niczym żagiel,

zwisający nieruchomo

w pustej przestrzeni

Bezwietrza.