Proch z  “prochem”

To, czego nie dosięga prawością

Już niecność rodzi się na skroni

Gdy nie pomny, że jest marnym prochem

Zatem  “proch”- dla innych ma w dłoni

Śle porywczy pocisk- ze swym prochem

Jako prezent żelaznych cieni

Gdy nie ceni daru życia nieba

Chętnie “ śmierć” rozsiewa na ziemi