O spadającej gwieździe

Nieboraczek, w czerwonej gwieździe zacumował 

Tak zapada, tak już dogorywa i  ginie 

Dopóty ściemnia, aż ostatnia iskra zgaśnie  

Wtedy w ciemną dziurę odpłynie

Jeśli na ziemię się  skieruje

I jako ostatnie tchnienie spadnie 

Przestanie rozsiewać śmiertelne pylenie

Wtedy ludzkie plemię światło owładnie