Chleb dla przyjaciela

Chleba naszego powszedniego, prosimy.

Z gwiazd lśniących promienną łaskę weźmy.

Piękny dom Ojca, tak, do niego dążymy,

Szczęśliwi – dziećmi Jego jesteśmy.

Pukamy do drzwi z naszej ziemskiej krainy,

Prosząc o chleby dla przyjaciela,

Głód ciała i duszy doświadczy gościny,

Obcowania w miłości wesela.

Uczta w krainie, gdzie jest taka potrzeba,

Skąd słychać śpiew błękitnego ptaka:

„Nasyćcie się pokarmem niebieskim z nieba,

Który zdolny nasycić biedaka”.

Nakarmieni darem wiedzy i mądrości,

Teraz ważymy ukryte sprawy

I rozważamy nasze drogi w jakości,

Przy ogniu w kominku, z kubkiem kawy.

Chleba naszego powszedniego, prosimy.

Z gwiazd lśniących promienną łaskę weźmy.

Piękny dom Ojca, tak, do niego dążymy,

Szczęśliwi - dziećmi Jego jesteśmy.