nadciąga powolnie mrok

na nos świetlika latarenką

latarnie nad ciemnymi ulicami

króluje strach czai się zło

nie mam siły by iść

nie mogę oddychać

płacę by żyć

by wolny odrodzić się

widzę z okna zmartwione twarze

nie mam siły by żyć w kłamstwie

zostawcie w spokoju smutek

w oczach Titanika

sny nie są jasne

promienie mniej bezpieczne

nie mam siły by iść

nie mogę oddychać

płacę by żyć

by wolny odrodzić się

na niebie Bóg

zajrzał w duszę

płyniemy zagubieni

na bezkresach eter

nabijam w butelkę słowa

niech uniesie

nadciąga mrok

na nos świetlika latarenka

nie mam siły by iść

nie mogę oddychać

płacę by żyć

by wolny odrodzić się

zasypiam z nadzieją

myślę o kawałku szczęścia

naciągam noc na nos jak kot

ciemne źrenice nie patrz w nie

nie mam siły by iść

nie mogę oddychać

płacę by żyć

by wolny się odrodzić