pinterest

domyślam nie jesteś stąd zdziwiony na niedomknięte

usta zostały po powodzi tonęły całe miasta

bez dostępu do wiatru i myśli

w jednym z parków hodują słońca na ławkach

chmury mają bliżej do ludzi wciąż gotowych milczeć

przerzucać odpowiedzialność na pory roku

gdybym mógł podejść do smutku tak nazywam

grudki ziemi zielone oczy kota niektóre słowa

jak kule podpieram zmierzch odłamkiem światła