Jestem na Wrzesień mocno wkurzony, 

pogodzie kazał – zepsuć się masz! 

Wczoraj człek pływał, w Słońcu grzał ciało… 

Dlaczego, Wrześniu, tak ze mną grasz?! 

Dzisiaj już zimno, z ciemnych chmur pada, 

wicher swą mocą aż drzewa gnie. 

Przecież Kalendarz twierdzi – trwa lato, 

więc żądam słońca, ja ciepła chcę! 

Radzę ci, Wrześniu, zawrzeć ugodę, 

Lato gra jeszcze, nie mówi – pas. 

Sędzią – Kalendarz. Datę wybierze, 

gdy powie wreszcie – na Jesień czas.