co innego pokrzywa

dumnie tkwi ponad ziemią

niby ma swe korzenie

lecz nie patrzy gdzie ciemność

okiem jednym i drugim

w niebo bystro spoziera

jakby wszystkim mówiła

że to właśnie jej teraz

teraz żyć i oddychać

teraz wynieść się ponad

potem będzie za późno

wyschnie zwiędnie i skona

to nieważne że kłuje

i że kąsa świat cały

ale myśli ma dobre

myśli i ideały

a na łące gdzie żyje

wyrastają jak ona

towarzyszki istnienia

gubiąc swoje nasiona

jeśli będzie uważna

oczu swych nie odwróci

tu zostanie na wieczność

w kolcach liści powróci