Tekst 122 z 122 ze zbioru: Promyk świtu
Autor | |
Gatunek | proza poetycka |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2025-10-11 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 37 |

Zaduma przy krzyżu
Pod ramionami krzyża, blaskiem nowym
Żyrandol zawisł, pełen złotych łez –
Pięćdziesiąt żarówek, w cieniu nocy mowy,
Pytaniem płonie: „Czy w tobie światło jest?”
I nagle liczę, w duszy cichej głębi,
Światła Dekalogu, dziesięć prawd,
Darów Ducha Świętego, które w serce głębi,
Siedem promieni, jak wiosenny wiatr.
Siedem Cnót Głównych, w blasku moralności,
Uczynki względem ciała, względem duszy drżą –
Siedem sakramentów, w świętej czystości,
Pięć przykazań Kościoła, drogę wiodą.
O Panie, światło Twe, strumieniem płynie,
Do wnętrza mego, gdzie mrok i lęk.
Czy wezmę żyrandol, w pokoju mym ukryty,
I pozwolę mu rozświetlić każdy cień?
NIETRAFIONA Z 2 POWODÓW
bo/ponieważ/albowiem
1. na co komu żyrandol, skoro jest ukryty??
ORAZ
2. żyrandol z 50 żarówkami /w zwykłym pokoju Kowalskiego/ to koszt zakupu i eksploatacji jedynie na królewską kieszeń!
DO KOGO ZWRACA SIĘ AUTOR?
DO POJEDYŃCZYCH WYBRAŃCÓW? Których stać na fanaberie ukrywania bezcennego żyrandola we własnej sypialni? I których stać na podobne gigantyczne koszta?
Krzyż w tytule sugeruje kontekst religijny, którego użyta przenośnia ośmiesza
;(
Pytaniem płonie: - Czy w tobie jest światło?
(patrz całość wraz z nagłówkami)
Po co ci wewnętrzne światło, skoro masz taki żyrandol
??
Od tysiącleci doskonale WIEMY, że to nie Kowalski /z 1 świeczką w nocnym oknie/,
a ci na świeczniku /na żyrandolu czyli/
NIE ZNAJĄ ŚWIATŁA WEWNĘTRZNEGO
"Na co komu żyrandol, skoro jest ukryty??" itd.