surrealistycznie ,pojemne i bardzo mi się podoba :)

Fotografia (patrz tytuł tej liryki miłosnej) - to pojmana Czasoprzestrzeń, twarda nie do obalenia rzeczywistość, ujarzmiona TU i TERAZ, a więc to także argument, corpus delicti, as ukryty w rękawie.

Tutaj w wierszu fotografia jest rodzajem wyroku: skoro te nasze pocałunki - to zaledwie 75% ich mocy, to...

Tyle obliczy miłości, ile obliczy

jest chłodno
/twoja/ oziębłość
spada na mój
zmarznięty policzek

(cytuję z pamięci - patrz finalne wersy)