Jestem młodym drzewem. 

Mam gładką kłodę 

z popękanym rdzeniem. 

Kwiaty stanowią mą urodę. 

W słońcu liście błyszczą, 

w sercu mrok sieje spustoszenie. 

I choć drewniane kości trzeszczą, 

urok kwiecia wpędza w osłupienie. 

Drzazgi wbijają się w duszę, 

i cóż, że ptak przysiadł na gałęzi, 

zagłuszając beztroską ciszę. 

To nie on spędzi życie na uwięzi.